Historia Chrześcijańskiej Nauki w Polsce

   Za początek działalności Chrześcijańskiej Nauki w Polsce należy przyjąć rok 1926, kiedy to w majowym numerze miesięcznika „The Christian Science Journal” ogłoszono po raz pierwszy nazwisko osoby z Łodzi będącej praktykującą (uzdrawiającą) według zasad Chrześcijańskiej Nauki. W latach dwudziestych Chrześcijańska Nauka rozwija się w Łodzi i Warszawie. Stowarzyszenie w Łodzi zostało zarejestrowane przez Kościół Matkę w 1933 r. Nabożeństwa w Łodzi odbywały się w trzech językach: polskim, niemieckim i rosyjskim. W sierpniu 1939 r. zarejestrowano Stowarzyszenie w Warszawie. W czasie okupacji władze niemieckie rozporządzeniem z 31 marca 1941 r. zakazały działalności obu Stowarzyszeń. Zajęte zostało mienie Stowarzyszenia w Łodzi i w Warszawie. Nasza praca nie została jednak przerwana. Nabożeństwa niedzielne odbywały się w prywatnych mieszkaniach przez cały okres okupacji.

   Po wojnie tylko Stowarzyszenie w Warszawie wznowiło swoją działalność. Już w 1945 r. nasi członkowie po powrocie do Warszawy rozpoczęli pracę nad organizacją Stowarzyszenia Chrześcijańskiej Nauki. Działalność Stowarzyszenia została zgłoszona do władz miasta w 1946 r. W latach pięćdziesiątych Stowarzyszenie zawiesiło swoją działalność, ale nadal spotykano się w prywatnych mieszkaniach.

   W r. 1958 ponownie przystąpiono do prac organizacyjnych i dnia 29 grudnia tego roku Stowarzyszenie zostało zatwierdzone pod nazwą "Stowarzyszenie Wiedzy Chrystusowej". W r. 1962 siedziba Stowarzyszenia została przeniesiona z mieszkania prywatnego do przyznanej przez władze miasta sali przy ul. Rutkowskiego (obecnie Chmielnej) 7, gdzie pod nazwą „Stowarzyszenie Chrześcijańskiej Nauki - Związek Wyznaniowy” Stowarzyszenie działało przez wiele lat. W r. 1990 Stowarzyszenie zostało wpisane do Rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych, uzyskując tym samym osobowość prawną.